Informatizzazione di Bartolomeo Durante

Rosinus, Iohannes nome latinizzato di Johann Roszfeld storico ed antiquario tedesco (ripetutamente citato ed utilizzato da Aprosio nei suoi scritti) nato ad Eisenach in Turingia nel 1551 e che insegnò a Ratisbona prima di dedicarsi esclusivamente all'attività di predicatore.. L' "Antiquitatum Romanarum corpus" costituisce la sua opera più rilevante.
Morì nel 1626.
Seguono qui le di lui opere individuate nelle biblioteche italiane secondo il sistema informatico SBN:
Dempster, Thomas , " Antiquitatum romanarum corpus absolutissimum, in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, infinita supplentur, mutantur, adduntur. Ex criticis, et omnibus utriusque linguae auctoribus collectum: poetis, oratoribus, historicis, iurisconsultis, qui laudati, explicati, correctiq. Thoma Dempstero a Muresk, I.C. Scoto, auctore. Editio noua", Genevae: Chouet, Pierre <2.> & Chouet, Jacques <3.>, 1620
Dempster, Thomas, " Antiquitatum romanarum corpus absolutissimum, in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, Infinita supplentur, mutantur, adduntur: ex criticis, et omnibus vtriusque linguae auctoribus collectum ...", Genevae: Chouet, Samuel, 1558
Rosinus, Iohannes, " Romanarum antiquitatum libri decem ex variis scriptoribus summa fide singularique diligentia collecti a Ioanne Rosino Bartholomaei F. Isennacensi Thuringo. Cum indicibus locupletissimis", BasileaeBasileae: Waldkirch, Konrad von Perna, Peter Erben, 1583
Dempster, Thomas ", Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum, in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, infinita supplentur, mutantur, adduntur: ... Thoma Dempstero a Muresk, I.C. Scoto, auctore", Geneuae: Chouet, Samuel, 1559 i.e. 1659
Rosinus, Iohannes," Iohannis Rosini Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum, cum notis doctissimis ac locupletissimis Thomae Dempsteri J.C. Cui accedunt Pauli Manutii libri 2. De legibus et De senatu, cum Andreae Schotti Electis, 1. De priscis roman. gentibus ac familiis. 2. De tribubus rom. 35. rusticis atque urbanis. 3. De ludis festisque rom. ex kalendario vetere. Cum indice locupletissimo rerum ac verborum, & aeneis figuris accuratissimis urbis, &c", Amstelaedami: Schouten, Salomon, 1743
Rosinus, Iohannes," Johannis Rosini Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum, cum notis doctissimis ac locupletissimis Thomae Dempsteri J.C. Cui accedunt Pauli Manutii libri 2. De legibus, et de senatu, cum Andreae Schotti electis, 1. De priscis Rom. gentib. ac familiis. 2. De tribubus Rom. 35. rusticis atque urbanis. 3. De ludis festisque Rom. ex kalendario vetere. Cum indice locupletissimo rerum ac verborum, & aeneis figuris accuratissimis urbis, &c", Trajecti ad Rhenum: Water, Willem van de <1686-1728>, 1701
Dempster, Thomas," Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, infinita supplentur, mutantur, adduntur ex criticis et omnibus ... Thoma Dempstero a Muresk, I. C. Scoto, auctore", Aureliae Allobrogum: Cartier, Gabriel, 1620
Rosinus, Iohannes, " Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, infinita supplentur, mutantur, adduntur ex criticis et omnibus ... Thoma Dempstero a Muresk, I. C. Scoto, auctore", [Ginevra!: Chouet, Pierre <2.> & Chouet, Jacques <3.>, 1632
Dempster, Thomas ", Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum, in quo praeter ea, quae Ioannes Rosinus delineaverat, infinita supplentur, mutantur, adduntur ... Thoma Dempstero a Muresk, J.C. Scoto auctore. Huic postrema editioni accesserunt. Electa, 1. De priscis Rom. gentil. ac familis. 2. De tribus Rom. 35. rusticis atque urbanis. 3. De ludis festiqu. Rom. ex kalendario vetere. Studio And. Schotti ..", Coloniae: Kalcoven, Jodokus, anno 1645
Dempster, Thomas ," Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, infinita supplentur, mutantur, adduntur. Ex criticis, et omnibus vtriusque linguae auctoribus collectum. ... Thoma Dempstero a Muresk, I.C. Scoto, auctore. Ad potentissimum augustissimumque principem Iacobum 1. monarcham magnae Britanniae, &c", Lutetiae Parisiorum: Le Bouc, Jean, 1613
Rosinus, Iohannes, " Romanarum antiquitatum libri decem ex variis scriptoribus summa fide singularique diligentia collecti a Ioanne Rosino Bartholomaei F. Isennacensi Thuringo. Cum indicibus locupletissimis", Lugduni: La Porte, Sibylle de, 1585
Rosinus, Iohannes, " Romanarum antiquitatum libri decem, ex variis scriptoribus summa fide singularique diligentia collecti, a Ioanne Rosino Bartholomaei ... Cum indicibus locupletissimis", Genevae: Gamonet, Estienne, 1611
Rosinus, Iohannes, " Joannis Rosini Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum. Cum notis doctissimis ac locupletiss. Thomae Dempsteri J.C. huic postremae editioni accuratissimae accesserunt Pauli Manutii lib.2. De legibus, et de senatu, cum And. Schotti electis, 1. De priscis Rom. gentil. ac familiis. 2. De tribubus Rom 35. rusticis atque urbanis. 3. De ludis festisque Rom. ex kalendario vetere. Cum indice locupletissimo rerum ac verborum, & aeneis figuris accuratissimis vrbis &c. Accurante Cornelio Schrevelio", Lugduni Batavorum: Hackius, Petrus & Hackius, Jacobus & Hackius Cornelius, 1663
Dempster, Thomas, " Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum, in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, infinita supplentur, mutantur, adduntur: ex criticis, et omnibus vtriusque linguae auctoribus collectum, ... Thoma Dempstero a Muresk, I. C. Scoto, auctore", Genevae: Chouet, Pierre <2.> & Chouet, Jacques <3.>, 1640



Dempster, Thomas: Letterato, professore, autore (ripetutamente citato ed utilizzato da Aprosio nei suoi scritti) nato a Cliftbog, Scozia, il 23 agosto 1579; morto a a Bologna il 6 settembre 1625: figlio di Thomas, Barone di Muresk, Auchterless e Killesmont, Aberdeenshire e di Jane Leslie, sorella del Barone di Balquhain.
Svolse gli studi universitari a Cambridge che tuttavia lasciò presto per recarsi a Parigi.
Si recò quindi a Lovanio ove fu notato da un esponente della Santa Sede che si adoperò onde si trasferisse a Roma e frundo di una pensione o borsa di studio frequentasse un seminario papale Dati i peggioramenti della sua già incerta salute dovette poi trasferirsi a Tournai dove alla fine si segnalò quale professore di studi umanistici: dopo un intervallo a Poitou, fu ancora professore di studi umanistici ma a Tolousa. Fra poco, lo zelo in dissentions locali lo ha trasmesso alla deriva una volta di più. Declinando una sedia di filosofia a Montpellier, ha competuto con successo per una di oratoria a Nimes. Passò attraverso varie vicissitudini professionali e famigliari ma ebbe una discreta continuità didattica a Parigi ove insegnò materie umanistice per sette anni, fino a quando fu invitato a risedere a Londra in qualità di storico ufficiale di re Giacomo I. Il matrimonio in Inghilterra non si coniugò con la fortuna attesa anche la crisi della casa reale: per questo motivosi recò in Italia e grazie all'appoggio granducale ottenne la cattedra universitaria di legge civile a Firenze. Staccatosi dal granduca ottenne una docenza a Bologna negli studi umanistici: anche in questa città la sua vita tormentata non ebbe quiete e fu colpito da sostetti di simpatie ereticali ad opera dell'Inquisizione: morto nel 1625 fu poi sepolto nella chiesa di S. Domenico a Bologna.
Storicamente ebbe indubbio valore ma fu spesso accusato di parteggiare troppo per il suo paese la Sozia continuamente esaltato: in particolare alcuni eminenti storici ecclesiastici irlandesi del diciassettesimo secolo (in particolare John Colgan e John Lynch) gli si contrapposero in quanto aveva attribuito per nascita alla Scozia molti santi e beati dai natali irlandesi
Autore di tragedie, poemi e ha tuttavia il vertice della sua produzione nella "Historia Ecclesiastica Gentis Scotorum" [da "Enciclopedia cattolica"]: segue comunque qui il corpus delle sue opere rintracciabili in Italia secondo l'SBN:
Dempster, Thomas ", Antiquitatum romanarum corpus absolutissimum, in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, infinita supplentur, mutantur, adduntur. Ex criticis, et omnibus utriusque linguae auctoribus collectum: poetis, oratoribus, historicis, iurisconsultis, qui laudati, explicati, correctiq. Thoma Dempstero a Muresk, I.C. Scoto, auctore. Editio noua", Genevae: Chouet, Pierre <2.> & Chouet, Jacques <3.>, 1620
Dempster, Thomas, " Antiquitatum romanarum corpus absolutissimum, in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, Infinita supplentur, mutantur, adduntur: ex criticis, et omnibus vtriusque linguae auctoribus collectum ...", Genevae: Chouet, Samuel, 1558
"In obitum Aldinae catellae. Lacrymae poeticae", Parisijs: Buon, Nicolas, 1622
Dempster, Thomas, " Keraunos kai obelos in glossas Lib. 4. Institut. Iustiniani Vbi ad amussim criticam glossae, leges ipsae, autores latini, et graeci examinantur corriguntur per Thomam Demspterum I.C. Scotum. baronem de Muresk hum. profess. eminentem. Ad illustriss. comitem Octauium Ruinium patricium Bononiensem", Bononiae: Tebaldini, Nicolo Mascheroni, Girolamo, 1622
Aldrovandi, Ulisse," Vlyssis Aldrouandi ... Quadrupedum omnium bisulcorum historia. Ioannes Cornelius Vteruerius Belga colligere incaepit Thomas Dempsterus ... perfecte absoluit ... cum indice copiosissimo", Bonon.", Bononiae: Ferroni, Giovanni BattistaBernia, Marco Antonio, 1642
Dempster, Thomas, " Menologium scotorum in quo nullus nisi Scotus gente aut conuersatione, ...colligit publicat et inscribit ... Thomas Dempsterus ... opus ecclesiasticae hierarchiae ac monasticae vitae dignitati augendae, hae resi in Scotia vigenti consundendae operose utile", Bononiae: Tebaldini, Nicolo, 1622
Dempster, Thomas, " Scotorum scriptorum nomenclatura. Quartum aucta. Sancti 679. beati 81. papae 5. ... Ex suis historiarum lib. 19. excerpsit Thomas Dempsterus ...", Bononiae: Tebaldini, Nicolo, 1622
Dempster, Thomas, " Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum, in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, infinita supplentur, mutantur, adduntur: ... Thoma Dempstero a Muresk , I.C. Scoto, auctore", Geneuae: Chouet, Samuel, 1559 i.e. 1659
Dempster, Thomas, " Historia ecclesiastica gentis Scotorum lib. 19. Qua viri sanctitati literis, dignitatibus toto orbe illustres, & familiae, et Scoticae in varias vrbes transmissae, & praecipue Placentia recensentur. ... Auctore Thoma Dempstero Scoto ...", Bononiae: Tebaldini, Nicolo, 1627
Rosinus, Ioannes," Antiquitatum romanorum corpus absolutissimum, in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, infinita supplentur, mutantur, adduntur ... Thoma Dempstero a Muresk, I.C. Scoto, auctore", Apud Petrum & Iacobum Chouet", 1632
Dempster, Thomas, " 1"
Dempster, Thomas, " Apparatus ad historiam Scoticam lib. 2. accesserunt martyrologium Scoticum sanctorum 1679. Scriptorum Scotorum 1603. nomenclatura. Auctore Thoma Dempstero ...", Bononiae: Tebaldini, Nicolo, 1622
Dempster, Thomas, " 2: Apparatus ad historiam Scoticam lib. 2. De regni & regum Scotorum maiestate res domi forisque literis & armis gloriose gestae ...", Bononiae: Tebaldini, Nicolo, 1622
Aldrovandi, Ulisse," Vlyssis Aldrouandi patricii Bononiensis Quadrupedum omnium bisulcorum historia. Ioannes Cornelius Vteruerius Belga colligere incaepit. Thomas Dempsterus Baro a Muresk Scotus i.c. perfecte absoluit. Hieronymus Tamburinus in lucem edidit ... Cum indice copiosissimo", Bononiae: Bonomi, SebastianoTamburini, Girolamo, 1621
Passeri, Giovanni Battista <1694-1780>," Jo. Baptistae Passerii ... In Thomae Dempsteri libros de Etruria regali paralipomena, quibus tabulae eidem operi additae illustrantur. Accedunt dissertationes de re nummaria Etruscorum, de nominibus Etruscorum, et notae in tabulas Eugubinas", Lucae: Venturini, Leonardo, 1767
Aldrovandi, Ulisse," Vlyssis Aldrouandi ... Quadrupedum omnium bisulcorum historia. Quam Ioannes Cornelius Vteruerius belga colligere incoepit, Thomas Dempsterus ... perfecte absoluit, Marcus Antonius Bernia denuo in lucem edidit. Cum indice copiossissimo", Francofurti ad Moenum: Haubold, Peder <1646-1679>Rotel, Kaspar, 1647
Rosinus, Iohannes," Iohannis Rosini Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum, cum notis doctissimis ac locupletissimis Thomae Dempsteri J.C. Cui accedunt Pauli Manutii libri 2. De legibus et De senatu, cum Andreae Schotti Electis, 1. De priscis roman. gentibus ac familiis. 2. De tribubus rom. 35. rusticis atque urbanis. 3. De ludis festisque rom. ex kalendario vetere. Cum indice locupletissimo rerum ac verborum, & aeneis figuris accuratissimis urbis, &c", Amstelaedami: Schouten, Salomon, 1743
Rosinus, Iohannes," Johannis Rosini Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum, cum notis doctissimis ac locupletissimis Thomae Dempsteri J.C. Cui accedunt Pauli Manutii libri 2. De legibus, et de senatu, cum Andreae Schotti electis, 1. De priscis Rom. gentib. ac familiis. 2. De tribubus Rom. 35. rusticis atque urbanis. 3. De ludis festisque Rom. ex kalendario vetere. Cum indice locupletissimo rerum ac verborum, & aeneis figuris accuratissimis urbis, &c", Trajecti ad Rhenum: Water, Willem van de <1686-1728>, 1701
Dempster, Thomas," Antiquitatum Romanarum corpus absolutissimum in quo praeter ea quae Ioannes Rosinus delineauerat, infinita supplentur, mutantur, adduntur ex criticis et omnibus ... Thoma Dempstero a Muresk, I. C. Scoto, auctore", Aureliae Allobrogum: Cartier, Gabriel, 1620
Aldrovandi, Ulisse," Vlyssis Aldrouandi ... Quadrupedum omnium bisulcorum historia. Ioannes Cornelius Vteruerius Belga colligere incaepit Thomas Dempsterus ... perfecte absoluit. ... cum indice copiosissimo", Bononiae: Ferroni, Giovanni Battista, 1642



Fuchs, Samuel [medico, 1588-1630], "Samuelis Fuchsii Cuslino Pomerani Metoposcopia & ophthalmoscopia", Argentinae : excudebat Theodosius Glaserus : sumptibus Pauli Ledertz, 1615 - 16, 140, 4 p. : ill. ; 8o - Ultime 2 c. bianche Segn.: ):(8, A-I8 Ritr. calcogr. - Impronta - s.ns e.do u*ca inin (3) 1615 (R) - Paese di pubblicazione: FR - Lingua di pubblicazione: lat. - Localizzazioni: Biblioteca universitaria di Bologna - Biblioteca nazionale centrale - Firenze - Biblioteca nazionale Braidense - Milano - Biblioteca Trivulziana - Archivio storico civico - Milano - Biblioteca Estense Universitaria - Modena - Biblioteca Reale - Torino- Biblioteca dell'Accademia delle scienze - Torino















Metoposcopia: Così viene definita una tecnica che permetterebbe di leggere il carattere di un individuo dal suo volto, o meglio dalle sue rughe. Risale ad oltre di 400 anni orsono.
Sin dall’antichità personaggi quali Pitagora, Aristotele, Plinio legavano alle fattezze del viso il temperamento dell’individuo. Leonardo da Vinci fu uno dei grandi sostenitori di questo legame che, nel corso del XVI secolo, viene analizzato e studiato sempre più scientificamente e porterà alla nascita della fisiognomica. Uno dei contributi più significativi nello sviluppo di questa pseudo-scienza si deve senza dubbio a Gerolamo Cardano, illustre matematico, filosofo e occultista del ’500. I suoi studi sulla fisiognomica, che egli chiama “Metoposcopia” si concentrano soprattutto sulla lettura delle pieghe della fronte con metodi analoghi a quelli usati per la mano. Secondo Cardano la fronte umana è solcata da 7 righe, o grinze. Partendo da quella più vicina alle sopracciglia verso l’attaccatura dei capelli, esse vengono denominate utilizzando il nome dei corpi celesti. A ognuno di essi, a sua volta, corrisponde una tipologia di carattere. La prima linea corrisponderà alla Luna, la seconda a Mercurio, la terza a Venere, la quarta al Sole, la quinta a Marte, la sesta a Giove e la settima a Saturno. La linea più evidente corrisponde al tratto distintivo della nostra personalità. Ecco di seguito le qualità relative a ogni astro: Luna = dolce, romantico, sognatore, sensibile, affettuoso, pronto a farsi coinvolgere emotivamente, incline alla malinconia se non si sente benvoluto. In questi casi diventa instabile, capriccioso, lunatico, vorrebbe sempre essere dove non è pur essendo pigro. Ha latenti doti artistiche che dovrebbe cercare di valorizzare per acquisire maggiore sicurezza in se stesso. Mercurio = intelligente, acuto, abile, diplomatico. Non è mai a corto di argomentazioni e sa essere molto convincente. Non c’è situazione che lo colga impreparato o difficoltà per la quale non sa trovare una via d’uscita. Ama i cambiamenti, provoca cambiamenti, puà essere discontinuo per molteplicità d’interessi. Quando non ha qualcuno in simpatia puà farsi temere per le sue maliziosità. Quando vuole ottenere qualcosa e non ci riesce, la sua condotta puà lasciare a desiderare quanto a trasparenza. Venere = l’amore è all’apice dei suoi pensieri, è sentimentale per eccellenza. Spontaneo e sincero, pieno di buoni sentimenti, capace di soffrire per amore, ma anche di dimenticare presto le pene preso da un altro grande amore. Sensuale e raffinato, tende a spendere eccessivamente per l’estetica e in comfort. è troppo selettivo e puà diventare snob, se anche la linea di Marte è molto sviluppata la sensualità puà prendergli la mano. Sole = riunisce in sè le qualità positive di tutti i pianeti con un rischio: la vanità, la mania di grandezza che possono renderlo tutto fumo e niente arrosto. Marte = attivo e positivo, curioso, gran lavoratore, generoso, coraggioso e sempre pronto a gettarsi in qualche avventura. è il primo artefice della sua fortuna. Deve perà guardarsi dall’impazienza e dalla collera che possono fargli perdere successo, amori e amici. Giove = leale, generoso, amabile, rispettoso delle tradizioni, degli altri, perfetto come amico, figlio, madre, moglie, marito, dipendente, superiore. Ha il punto debole nella vanità e gli adulatori possono causare la sua rovina. Saturno = concentrato, riflessivo, analitico, affidabile, razionale. Se non si apre perchè gli altri possano apprezzare le sue doti di cuore e di mente e se non impara a essere più ottimista rischia l’isolamento e questo porterebbe all’egoismo, all’ipocrisia, allo spirito vendicativo. Secondo Gerolamo Cardano, naturalmente anche eventuali segni che s’incrociano o si accavallano alle linee della fronte, hanno un loro significato ben preciso. Una croce ben visibile sulle righe, o sezioni, a esempio, indica che si possiedono tutte le migliori qualità dell’astro equivalente. Una riga leggermente interrotta, sottilissima in alcuni punti, indica che si tende a non usare appieno le qualità a essa corrispondenti. Una riga nettamente interrotta in più punti indica che non ci sono le qualità dell’astro corrispondente ma solamente i difetti. Se una riga è attraversata da piccole linee ondulate indica che si desidera fare nuove esperienze, viaggiare. Se le ondulazioni alle estremità volgono verso il basso, il viaggio avverrà per terra o mare, se volgono verso l’alto avverrà per cielo. La forma delle righe è piacevolmente sinuosa, un pà come un serpentello? Indica che le qualità del pianeta sono più evidenti del normale. Due righe si toccano all’attaccatura dei capelli? Vuol dire che esse si annullano vicendevolmente. E per finire se le righe sono tagliate da una piccola linea verticale, è un segnale di pericolo: vuol dire che si ha qualche nemico. Viene da domandarsi, leggendo questi trattati sull’interpretazione del carattere effettuata attraverso l’analisi delle rughe e dei “segni” del tempo presenti sui volti, quanto successo possano riscuotere studi simili oggi. In tempi in cui la ricerca dell’eterna e chirurgica bellezza esteriore finisce col condizionare sempre di più stili e comportamenti che dovrebbero essere frutto di un’interiorità, ormai plagiata da uno stereotipo.



Arconatus, Hieronymus (1553-1599): poeta neolatino nasce a Löwenberg (Slesia) da famiglia di origini italiane (Aprosio se ne vale estesamente nel Capitolo XXII dello "Scudo di Rinaldo") svolti gli studi ginnasiali a Breslau compie a Padova quelli universitari poi viaggia molto per l'Europa occidentale: dal 1579 al 1583/84 risiede a Vienna al servizio dell'imperatore quindi dal 1593 al 1597 risiede, opera e lavora a Praga.
Secondo l'SBN pubblica:
"Hieronymi Arconati Leorini Silesii. ... Poematum recentiorum volumen, in quo continentur Epigrammata Elegiae, et Carmina heroica. ...", Viennae Austriae : typis Nicolai Pierij, 1591 - 4, 291 i.e. 239, 13 p. ; 8o - Marca (La Filosofia: donna seduta con corona e nelle mani un libro e uno scettro) sul front. - Cors. ; rom. - Segn.: A-Q8 - Iniziali e fregi xil. - Impronta - u*on o.is ort* PeAD (3) 1591 (A) - Lingua di pubblicazione: latino - Localizzazioni: Biblioteca nazionale centrale Vittorio Emanuele II - Roma
Una sua antologia di liriche, qui sotto proposta, si legge in Gruytere, Jan <1560-1627>," Delitiae poetarum Germanorum huius superiorisque aeui illustrium pars 1 - 6. collectore A. F. G. G.", Francofurti : excudebat Nicolaus Hoffmannus : sumptibus Iacobi Fischeri, 1612 - 6 v. ; 16o - Le iniziali identificano probabilmente Jan Gruytere, cfr. BN Opale-plus, n. FRBNF33339206 e NUC pre-1956, v. 221, p. 60 - Marca (il Tempo a cavallo di un cervo. "Tempus") sui front. - Paese di pubblicazione: DE - Lingua di pubblicazione: lat. - Localizzazioni: Biblioteca provinciale - Foggia - Biblioteca nazionale centrale Vittorio Emanuele II - Roma - Biblioteca universitaria Alessandrina - Roma

"HIERONYMI ARCONATI SILESII
Ad Ernestum, Archiducem Austriae.
AT mea ne fuerint te tanto Principe digna,
(Nam tua quis possit te dare digna satis?)
O saltem placeat certa et devota voluntas,
Qua nihil Superis gratius esse reor.
Laus est magna, legat si magnus carmina Princeps
Maotor, si auctorem diligat atque probet.
In effigiem Hieron. Beckii.
Yulius Aristotelis non hic, non Socratis est hic:
Tantus in amborum vix fuit ore decor.
Ad Richardum Streinsum.
Sol velut auricomus radiis splendentibus antei
Siderei, longe lumina cuncta poli:
Sic proceres longe cunctos, Richarde, relinquis
A tergo, ingenii nobilitate tui:
Sic variae exsuperas doctrinae dotibus; usu
Sic magno rerum, moleque consilii.
Claruit haud aliis Nestor virtutibus ille,
Mellistuns casus fluxit ab ore sonus.
O utinam plures numeraret patria tellus,
Qui tibi conferri, magne Richarde, queant:
Prospectum melius rebus communibus esset:
Non ita lamentis omnia plena forent.
Sistedecem Aiaces huc; illuc Nestora siste
Unum: unus Nestor commoda plura dabit.
De uxore minus bona.
Quidam maritus coniugem audiens suam.
In amne vicino periisse, protinus
Erumpit, adversique currit fluminis
Ripa, queat si eam fluentem cernere.
Cur non secundo currat amnis gurgite
Rogatus; inquit: viva coniux omnia
Prapostere fecit: reor quod mortua
Faciat idem; nec defluat, sed refluat.
De Manlino.
Manlinus melius suae maritae
Lascivae cupit, et satis politae,
Ipsi quam sibi, quam suis ocellis;
Non quod sit speciosa, quod pudica.
Sed quod desidia procul remota,
Quaestu quem capit ex labore grato,
Seruet sola domum, augeat, regatque.
Lurcuni cuidam.
Largius ignavam quod prandens fundis in alunm
Illud idem pransus turpiter ore vomis.
Hoc bibulos omnes facile aequas? viceris omnes,
Cum sanie foedam quando vomes animam.
Tumulo Iulii a Salmis.
Dormit in hoc tumulo Veneris pulcherrima proles.
Perpetuum luge quisquis amore cales.
Nam tua nunc circum glacies praecordia crescer,
Flamma nec in toto corpore dulcis erit. Fallor, obire nequit Divorum cura Cupido.
In caelos, rerra post habita rediit.
Tu tamen hunc venerare locum, ceu Numine plenum.
Sparge colorati lilia mista rosis.
Si Veneris puerum quando contingat obire.
Non alibi cineres conderet ille suos.
De literarum commoditate.
Tempora odoriferis toties velata corollis;
Et nardo toties humida facta coma:
Accensum toties non unius igne pueliae
Pectus, et Ideliae furta Iocosa Deae.
Ardor inexpletus Ceretis, Bachique; innentae
Concta quid haec prosunt? quidve decoris habent?
Paullatim intereunt: docili sed condita mente,
Auribus et fidis funus ad usque manent.
In effigiem Elisabethae Austriae.
Humanam quicumque putas hanc esse figuram,
Falleris: hos oculos, haec gerit ora Charis.
Addere si pictor potuisset caeetera; mente,
Haec eadem Pallas, stemmate luno foret.
In Radium.
Castra diu Radium tenuere Cupidinis, acer
In quibus et solers miles ubique fuit.
Vulnera saeva etiam pro cara passas amante est.
Chirurgi faciunt iurgia crebra fidem.
Nuncalus armis, alia nunc casside sumpta,
Miles Mavortis castra subire parat.
Valnera sia audia accepit tanta puellis;
Qualia armato cominus hoste feret?
Ad Fidentinum.
Fidentine meum ne tangas obsecto librum:
Insano capiti pagina nulla patet.
Si tamen hoc caruisse nequis; tu sobrius illam,
Tange; alii tangent cum caluere mero,
Amico.
Vis nobis facinus referre, cuncti
Quo risu moriamur ô amice,
Ne tantum scelus in tuos sodales
Comittas: facinus referre noli,
Ad Henricum Nickhardum.
Inter Neptunum, Vulcanum, et Pallada quondam
Suborta fertur non levis contentio;
Nimirum utilius quis opus proferret in orbem,
Et plura multo quod ministet commoda.
In medium Neptunus equum, quod idoneus ille
Arationi sit futurus, et simul
Vecturae, statuit. Pallas commonstrat ad omnes
Iniurias procul fugandas aeris
Tecta. hominem fictum Vulcanus sistit; id ipsum
Rarus fore omnium magis praestans opus.
Arbiter his Momus delectus carpere caepit,
Et hoc et illud pro sua libidine:
Ante alia humanum rependit corpus, et eius
Fabrum, fenestellas minus quod pectori
Fer quas ocultum, si quid penetralibus imis
Lateret, aspici queat, is adstrinxerit.
Scilicet haud facile est hominum cognoscere corda,
Cum saepe dicant aliud atque sentiant.
At Nickharde tibi clatris nil est opus ullis;
In ore namque cor, et in corde os habes.
De Codro.
Vulnifico Codrus me rodit dente, mihique
Se veteri iunctum iactat amicitia.
Mentitur veteris non est hoc munus amici;
Est inimicitiae res manifesta novae
Ad Davidem Ungnadum.
Pectore sollicito si quisquam nosse laboret.
Non quae sint Regum Pontificumque dapes
Sed quibus in supera consuevit Iupitet aula
Coniuge cum Diva caelitibusque frui;
Illetuis mensis, Ungnade, accumbat: Habebit
Caelum, caelicolas, nectar et ambrosiam.
De muliere morosa.
Propria quam genitrix odit cane peius et angue:
Pignora quaeque odio propria ventris habent:
Quam tolerate nequit, tolerans licet, ipse matitus:
Haecbona sit? bona, si sit bona Tisyphonae?
Medicus et Poeta.
Quis melior, medicus vel vates? gratus uterque
Est clario, hic succis, cantibus ille, Deo.
Corpora restituit medicus languentia; vitam
Saepe etiam ad multos protrahit usque dies.
Atvates curans animi vitia insita, dignum
Laude vitum nullo tempore obire sinit.
Vivida quantum igitur fragili mens corpore praestat,
Est tantum medico quisque poeta prior.
Hoc tamen excepto; medicus quod praemia sumat
Magna; miser vates nil nisi verba ferat.
Magnificentia.
Est hominis magni, posse, et non velle nocerer
Maior at ille, inopem qui fovet atque iuvat.
Ad Iacobum Maripetrum venetum.
Ille suum Cicero non tanta laude poetam
Ornavit. quanta, tu Maripetre tuum.
Sum tuns aeternum, si der mihi vivere Clotho:
Sirapiat vitam sum tuus usque tamen.
At quia Pierias non norunt tempora frondes
Nostra, nec Aonio Flumine labra madent;
Ingenio quia destituor, melaudibus istis
Non ornas potius, sed Maripetre, oneras.
Modus se nosse.
Laurea serta alius Parnaso quaerat in alto,
Et rapiat frondes ex Helicone sacras:
Ardua me tentate vetat, mediumque tenere
Phoebeiiuvenis sors meruenda indet.
Ah summa est virtus, post Numina dia, seipsum
Noscere, metiti seque suo modulo.
Biboni.
Horas me male collocare dicis,
Cum Phoebi citharam fidesque tracto:
Attu quid facis? amphoras Bacchi
Cum noctem in mediam trahis bibendo?
Etvinum male collocas, et horas.
Ad Waikardum Comitem Salmium.
Pulcer in irriguo ceu surgit flosculus horto,
Et metuit nullas sole favente minas:
Sic Waikarde, tibi surgunt iucunda iuventae
Tempeta; sic pingit purpura rubra genas.
At sortis Mortisque metu quo liber haberi
Et decus aeternum commeruisse queas;
Utere, sicut agis, studio virtutis; in orbe,
Er virtute nihil sirmius esse puta.
Hugoni Blotio.
Ex te quod nullam sobolem tua suscipit uxor;
Errat, desidiae qui putat esse tuae.
Quin ego te nimium solertem iudico, Bloti:
Alternis vicibus destruis atque struis.
Maximiliano Archiduci Austria.
Prandentem quoties te maiestate serena
Coenantemve oculis aspicio timidis:
Inclite vis dicam Princeps, quaetunc mihi sit mens?
Hospitem in aetherea me reor esse domo.
Ambrosiam reor esse dapes, tua pocula nectar:
Te, quamvis Iuno nulla sit, esse Iovem.
In poetam Vagabundum.
Doctus es in genio praestans, et multa diserte
Scribis; sed vitam turpiter exul agis.
Non aliter vili splender circumdata plumbo,
Gemma, merumque bonum foeda lagena fovet.
In maledicum.
Omnia quod rodis, quod mordes dente canino,
Quis te non rabidum dixerit esse canem?
Sed quia nulla facis cum sanguine vulnera, non es
Re canis; ignavus nomine sed cynicus.
Ad Davidem Ungnadum.
Res belli tractas, pacis non negligis artes:
Hinc tibi Mars, illinc ornat Apollo caput.
Fronti nulla fides.
Cernis ut haec gemmas imitentur poma rubentes;
Turpiculos, vermes attamen intus alant?
Sic hominum formaenon tutum est fidere: vultu
Sub roseo tabes lunida saepe latet.
Paupertas.
Res bona paupertas: Domnum cum cetera mutent,
Perraro dominum deserit illa suum.
Medicus.
Non male cum medico confertur Spongia: lympham
Dum bibit hac, aurum dum capit ille, iuvant.
Pictori.
Uxorem ducis: duplicas tibi, Adame, laboren:
Pingere namque die; fingere nocte potes.
Tria insatiabilia.
Omnia cum possint expleri; tempore nullo,
Expleri possunt, femina, flamma, fretum.
In Amorem marmoreum.
Dormit Amor: caveas illi interrumpere somnum;
Confodiat iaculis ne tua corda suis. De libellis suis lectori.
Si quid in his chartis occurrat mollius, aures
Radere quodve tuas, lector amice, queat;
Da veniam: haud alti mores sunt temporis huius.
O te felicem qui levitate cares!
Ut sine labe tamen nostros percurrete lusus,
Possis, virgineus nec rubor ora notet;
Prudentes imiteris apes, quae dulcia maris
Ex herbis etiam fingete mella student.
Vel si non potes hos; ne saltem, sicut Arachne,
Suavibus e violis dira venena trahas.
Ut cuique est animus, sic prodest carmen obestve:
Aspergi maculis mens generosa nequit.
Ad Castricum.
Quid te magnanimum, quid iactas, Castrice, fortem?
Quid capiti ostendas vulnera facta tuo?
Arguit ignavum et vilem numerosa cicatrix:
vulnera qui infligit fortiter ille facit.
Zoilo.
Non opus est nostros ut rodas, Zoile, versus;
Ipse ego quos toties rodo, vocoque malos;
Quos toties nihil esse puto. seruire palato
Si vis, nerodas, Zoile, rosa prius.
De rosis autumnalibus.
Cur rosa multa meo passim nascatur in horto,
Et circum surgat gramen ubique novum;
Caussa subest. facit hoc curarum maximus aestus,
Pectore qui nostro nocte dieque funt.
Et facit hoc ingens lacrimarum flumen, ocellis
De nostris, nullo sine quod usque ruit.
Haec commista duo in solitos producere flores
Possint: ah possent vota replere ema!
In Thrasonem.
Miraris magnumque putas tot bella, tot inter
Convertas acies te cecidisse minus
. Esse aliquid concedo; nihil sed miror: inepra
Nam belli arrider victima nulla Deo.
Militisille boni nomen laudemque tuetur,
Fortiter adversi qui cadit ense viri.
In obitum Mich. Teufelii.
Et te virtutemque tuam mors aemula nobis
Invidet: ah nimis, ah hinc properanter abis.
Clade tua Princeps luget pius, indolet aula,
Et multi lacrimas haud cohibere queunt.
Ingeminant Musae suspiria tristia; quarum
Patronus toto tempore fidus eras.
Etipuit festina quidem Clotho tibi vitam;
Sed meriti famam saecula nulla adiment.
Insulso cuidam.
A sale nomen habes; defendis sed male nomen:
Nil magis insulsum te tua terra tulit.
In obitum Filii.
Cum lux prima tibi fulgeret, nate, per hortos
Crescebat nostros copia larga rosae.
Nunc cum tenigras rapiant mala fata sub umbras.
Atque extrema dre; occidat ista tibi;
Pungentes spinae circum praecordia crescunt,
Ferales tribuli confordiuntque iecur.
Ille velut florum intempestivus fuit ortus:
Heu mihi, natalis sic quoque nate tuus.
Eiusdem Epitaphium.
Floribus hunc tumulum ne spargas hospes in illo
Nam nulli cineres, nulla nec ossa iacent.
Omnia quod rapiat, querimur mors impia: sed non
Est ita; Franciscum non potuit rapere.
Angleus Angelico caetu portatus ad astra,
Ignorat mortis vim. tumulique situm.
Tullii commendatio.
Ut tibi Romani veniat vindemia mellis;
Non alias foveas, quam Ciceronis apes".